Sector van Thiaumont.
Gelegen op een hoogte van 365 meter, controleert Thiaumont met zijn vesting de bergkam van Fleury-Souville en de Côte de Froideterre.
Tijdens de Slag om Verdun was Thiaumont een belangrijk doel van de Franse en Duitse staven. Er werd hevig gevochten.
Begeerd vanwege zijn tactische dimensie in de context van operaties, die de controle over de Nawé-ravijnen, de Trois Cornes, de Ravin des Vignes en het Driehoekige Bos mogelijk kunnen maken, door de soldaten "Ravijnen van de Dood" genoemd. Thiaumont blijft een van de symbolen van het menselijk lijden.
Ouvrage de Thiaumont -
Het overgebleven desolate landschap - 2009-04-11
L'ouvrage de Thiaumont
Een belangrijke sluis naar Verdun, het fort van Thiaumont, gelegen halverwege tussen het fort van Douaumont en de Maas, is een middelgroot fort dat is uitgerust met de nieuwste technische verbeteringen. De betonnen kazematten en gepantserde beschermingen beschermden het garnizoen tegen Duits artillerievuur.
De structuur werd in de herfst van 1915 buiten gebruik gesteld en werd niet herbewapend. Hij kwam op 26 februari 1916 onder verschrikkelijk Duits artillerievuur te liggen. Verwoest door geweervuur, werd het garnizoen op 20 maart geëvacueerd en werd het gebouw gebruikt als schuilplaats voor de troepen die betrokken waren bij de gevechten om de controle over het plateau van Thiaumont.
Tussen 19 juni en 21 oktober 1916 was het werk een tactische kwestie voor de Franse en Duitse staven.
Hij wisselde verschillende keren van eigenaar. Soms op dezelfde dag.
Ouvrage de Thiaumont - Informatief bord - 2009-04-11
"Men zoekt tevergeefs in de chaos van het slagveld naar de posities van de vijand. Het enige dat uit deze modderzee, amper 200 meter verderop, tevoorschijn komt, is het beroemde bouwwerk van Thiaumont, of wat ervan overblijft: een vormeloze heuvel, geteisterd door obussen. Deze hoek van het front is van ongeëvenaarde horror; Dit dode land, een onbeschrijfelijke chaos van granaattrechters, vol lijken, is sinds 19 juni meer dan twintig keer ingenomen en heroverd." (Sergeant Ducom, onderofficier infanterie).
In de herfst van 1916 getuigde het rapport van een stafofficier, kolonel Benoît: "Het massief van het observatorium is niets meer dan een vormeloos puin van ijzeren staven en kiezelstenen. De klok, van onderaf gebroken, van bovenaf gebroken, wordt opzij gegooid."
Aan de noordkant van het bouwwerk onthullen de schietgaten van de kazemat een paar geweren waarvan de eigenaren erin verpletterd liggen. Een zware stalen kap van 7 ton en 27 centimeter dik werd letterlijk verpulverd door de Duitse artillerie.
Ouvrage de Thiaumont - Omvergeblazen observatie koepel - 2024-09-02
Het massief, onherkenbaar na de gevechten van 1916, een vormeloze heuvel van aarde en betonpuin, onthult de spil van een machinegeweerkoepel en een paar dikke stalen tongen. De locatie van de hoofdschans, die plaats bood aan een artilleriestuk onder een metalen pantser, werd volledig verstoord door de gevechten. Een kapotte observatorium klok geeft de schuilplaats aan die verantwoordelijk is voor het observeren van de kust die zich uitstrekt van Froideterre tot Douaumont. Een rechthoekige massa die naar een betonnen rooster wijst, is het laatste overblijfsel van de Bourges-kazemat, een solide betonnen schuilplaats van twee verdiepingen die met zijn verdedigers door artillerie is verpletterd, het puin van vestingwerken vol schroot, de kraters, kenmerken het principe van massavernietiging van artillerie.
Van het Thiaumont-bouwwerk, dat een begraafplaats is geworden, zijn vandaag de dag alleen overblijfselen overgebleven die getuigen van de intensiteit van de gevechten en de offers die de strijdende partijen aan beide zijden hebben gebracht.
Ouvrage de Thiaumont - Omvergeblazen observatie koepel en restanten beton ijzer - 2024-09-02
Duitsers en Fransen rusten samen, voor eeuwig, onder de grond van de "Ravijnen van de Dood".
© https://www.gvandeurzen.be
